5 Nisan 2013 Cuma

HARP VE SULH HAKKINDA- ABOUT WAR AND PEACE

TÜRKÇE (For English please scroll down.)

Yine Manajans yıllarımdan özel bir animasyon çalışması, 1983-87 arasında bir zaman! Bu sefer konum oldukça sağlamdı, ne yazık ki bu çalışma da fazla ilerleyemedi. İnsanların sık sık dile getirdikleri "barış" ve "kardeşlik" özlemlerine ilk engelin kendi hırsları ve saldırgan içgüdüleri olduğunu anlatan bu hikâyecik için çok az sahne yapabildim; en gösterişli ve uzunu da bu oldu!

O zamanlar elimin altında kolay ulaşılır bir test sistemim olmadığı için animasyonlarımı çok "flip" ağırlıklı yapıyordum. "Flip", bir elle çizerken bir yandan da kâğıtları beşer beşer diğer elin parmakları arasına alarak hızla arka arkaya indirmek ve böylece hareketi görmek, yani hareketin kendisini çizmeye çalışmaktır. (Sonradan burada arkadaşlarla bunu "çırpmak" olarak Türkçeleştirdik.) Test imkânım kısıtlı olduğu için zamanlama ve akıcılığı tamamen bu şekilde yakalamaya çalışıyordum. Çalışmanın sonunda şirketin kameramanına rica eder, animasyon stand'ına bir kamera monte ettirir, film üzerine bir test çekerdim. Eğer düzeltme gerekirse bu testler iki, hatta üç defaya çıkabilir, ama daha fazla olamazdı. Bugünkü hemen el altındaki kolay kullanılan test programları olsaydı bu sahnenin zamanlaması daha çeşnili olurdu, bu hâliyle biraz yeknesak ve uyuşuk. Yine de karakterin rehavetine uyuyor.


My years at the Manajans ad agency in Istanbul again, between 1983-87. This time I had a pretty strong concept: though people may well talk about "peace" and "brotherhood", their own covetous and aggressive instincts will be the first obstacle to the ideal! Unfortunately, I made very little headway on that project- this is the longest complete scene.

In those years I had no access to a quick, practical linetest system. I relied heavily on "flipping" for fluidity and timing. When my scene was complete I would ask a camera technician from the agency to mount a camera on the company's animation stand for me, and shoot a test on film stock. Mostly, I had to do with just one test. If I felt corrections were needed, I would make as many as three, but not more! Had the easy-to-use pencil test programs of today been available in those years, I would have had a better variation of timing in this scene; now it's a bit languid and monotonous. At least it does enforce the relaxed mood of the character.